W tej chwili brakuje mi tej nie świadomości w dzieciństwie.. Każdy chciał być dorosły. Nikt nie myślał, że w tym dorosłym życiu trzeba podejmować decyzje.. i niektórych tymi decyzjami można zranić. Wszystkich niestety nie da się uszczęśliwić, nawet gdyby się tego pragnęło bardzo mocno. Brakuje mi również tego różowego świata przepełnionymi sami zaletami. Och, na moją głowę, na mój wiek to wszystko jest zbyt trudne.
Czemu nie można być tak po prostu szczęśliwym? A może to nie ten czas? A może trzeba poczekać?
kochaj mnie, mimo wszystko..
Doskonale Cię rozumiem. Czasem to nawet nie jesteśmy wstanie zrobić jednej prostej rzeczy, która sprawiła nam i może komuś jeszcze przyjemność ponieważ wszystko wali się nam na głowę: dom, szkoła, a nawet znajomi. Pozostaje nadzieja i wiara, że to się z czasem poukłada oraz odrobina cierpluwości, której w dzisiejszym świecie często brakuje bo wszystko ma być od zaraz. Mam nadzieje, że miłość bliskich Ci osób okaże sie wsparciem :) Myśle, że jak kocha to zrozumie Twój stan i będzie na Ciebie czekać :)
OdpowiedzUsuń